W Polsce najstarsze wyroby ze szkła odkryto w Wolinie (X-XI w.), a w Kruszwicy – pierwszy warsztat szklarski (XII-XIII w.). Pierwsza zapisana wzmianka o hucie szkła w Polsce (w Poznaniu) pochodzi z 1310. W XVI w. pracowało w Polsce ok. 30 hut (gł. w woj. krak. i sandomierskim). Rozkwit produkcji szkła stołowego, zwierciadeł i szyb przypada w Polsce na XVIII w. W czasie rozbiorów zlikwidowano wiele hut i dopiero w 2 poł. XIX w. nastąpił rozwój przemysłu szklarskiego; w końcu XIX w. skonstruowano pierwszą maszynę do automatycznej produkcji opakowań szklanych, a na pocz. XX w. maszynę do automatycznego ciągnienia tafli szklanych; w latach 50. opracowano nowe technologie, np. formowania szkła płaskiego na powierzchni stopionej cyny (tzw. metoda float), ciągnienia włókna szklanego. Zgodnie z zapotrzebowaniem wprowadzano też nowe technologie pozwalające na otrzymywanie szkła o żądanych właściwościach, np. szkło odporne na wysoką temperaturę.
Pierwsze ośr. szklarstwa powstały prawdopodobnie w Babilonii i Egipcie (najstarsze szklane przedmioty – paciorki znalezione w Ur, są datowane na 2450 p.n.e.). W Egipcie, w okolicach Teb, już w XV w. p.n.e. wyrabiano wazy, naczynia do balsamów i perfum. Fenicjanie w 300-20 r. p.n.e. wynaleźli piszczelę do dmuchania wyrobów. W 2 poł. I w. n.e. Rzym stał się ważnym ośr. szklarstwa; Rzymianie rozwinęli technologię wytwarzania szkła, otrzymywali szkło przezroczyste (szyby, naczynia). Po upadku cesarstwa rzym. szklarstwo rozwijało się w Bizancjum; w wiekach średnich nastąpił ponowny rozwój szklarstwa europejskiego. W czasach nowoż. rozkwit produkcji szkła wiązał się z założeniem hut szkła (1291) we Włoszech, na wyspie Murano; rozpoczęto w nich produkcję luster i zastosowano jako składniki masy szklanej związki ołowiu, boru i in. W XVII w. technika wytwarzania szkła osiągnęła najwyższy poziom w Anglii, gdzie uruchomiono pierwsze piece opalane węglem (1635) oraz wprowadzono do konstrukcji pieca ruszt. W 1851 Paxton wzniósł w Londynie ogromną szklaną konstrukcję – Crystal Palace . Rekordowe tempo budowy, całkowicie przeszklony dach, nowoczesne techniki montażu pozwoliły architektom uzyskać tytuł szlachecki. To pierwsze zastosowanie szkła związane było z niesłychanym rozwojem nauki i techniki czasów rewolucji przemysłowej. Początkowo konstrukcje szklane składały się ze szkła i metalu, a w późniejszych czasach powstawały w połączeniu z betonem.
Dalsze postępy w otrzymywaniu szkła następowały zarówno w Europie, jak i Ameryce Pn.; powstawały nowe typy pieców (wanna szklarska o ruchu ciągłym – F. Siemens, 1868) i nowe technologie formowania szkła. W XX wieku rozwój technologi szkła i nowe systemy budownictwa otworzyły wspaniałe możliwości wznoszenia szklanych konstrukcji
